Lettera Apostolica
Quam aerumnosa et calamitosa sit eo-rum conditio, qui ex Italia quotannis in Americae regiones ad vitae subsid-ia quaerenda turmatim commigrant, tam compertum vobis est, ut nihil at-tineant id fuse per Nos explicari. Imo vero mala, quibus illi premuntur, vos quidem ex propinquo intuemini, ea-que, datis non semel ad Nos litteris, commemorata dolenter sunt a pleris-que vestrum.
Deflendum sane, quod tot miseri Itali-ae cives, solum mutare inopia coacti, in mala plerumque graviora incurant, quam quae effugere voluerunt. Ac per-saepe ad labores varii generis, quibus vita corporis absumitur, longe mise-rior adiungitur animorum pernicies.
Prima ipsa demigrantium transvectio periculis plena ac detrimentis est: in-cidunt enin plerique in cupidos hom-ines, quorum quasi mancipia fiunt, et gregatim in naves coniecti, atque inu-mane habiti, ad depravationem natu-rae sensim impelluntur. Ubi vero ad destinatas oras appulerunt, linguae et
Abbozzo di Mons. Scalabrini
Vos non latent, Venerabiles Fratres, gravissima, quibus obiciuntur, peric-ula, multa filiorum Italiae centena millia, qui succerescente in dies patri-ae linquendpatri-ae necessitate ad vestras praecipue regiones commigrant. Ipsi vero, pastoralis vestrae sollicitudnis sollertia excitati, discrimina huiusce-modi in nostram deduxistis notitiam.
Miserrima certe est hisce filiis Nostris, et in primis lugenda conditio, qui pa-triae solum vestrae compulsi ea quae necessaria sunt ad victum parandi causa, vel rem domesticam meliorem faciendi, longis itineribus atque infes-tis se committunt. In ipso enim itin-eris principio vel infidorum hominum praeda fiunt, qui ex fratrum suorum miseria illiberales atque sordidos quaestus faciunt, vel praeter modum in unum locum constipati flagitiosae vitae ineunt consuetudinem.
locorum ignari quotidianis operis ad-dicti, improborum insidiis, et potenti-orum, quibus sese manciparint, patent insidiis.
Qui autem industria sua satis sibi parare potuerunt unde vitam tuean-tur, versantes tamen assiduo inter eos, qui omnia ad quaestum et utilitatem suam referunt, nobiles humanae natu-rae sensus paullatim exuentes, eorum vitam vivere discunt qui omnes spes et cogitationes suas in terra defixerunt.
Huc accedunt obvia passim irritamen-ta cupidiirritamen-tatum, fraudesque secirritamen-tarum, quae istic late grassantur religioni in-fensae, et plerosque in viam trahunt quae ducit ad interitum.
In his autem malis illud longe luctu-osius est, quod in tanta multitudine hominum, amplitudine religionum, difficultate locorum, haud facile praes-to iis potest ea quae par esset, salutaris cura ministrorum Dei, qui italicae compotes linguae, ipsis verbum vitae tradant, sacramenta administrent, et opportune subsidia impertiant, qui-bus eorum erigatur animus in spem bonorum caelestium, et vita spiritus sustentetur ac vigeat. Hinc multis locis rari admodum sunt ii, quibus sacerdos adsit morituris, non rari quibus nas-centibus minister deest ad regenera-tionis lavacrum: plurimi sunt quibus
Quis vero referat deplorandam, quae illos manet, sortem cum eo quo tend-unt pervenerint? Statim ac in terram alienam evadunt, linguae quae ibi obt-inet usu carentes, locorumque consue-tudinis ignari, adversae fortunae casi-bus dire jactantur. Multi ac insalubres, ut fertur, sterilesque terras immani proditione exportati, maximis afficiun-tur calamitatibus, omnique dolorum genere oppressam vitam degunt, atque saepe saepius pestiferis terrae exhalationibus, vita maturius quam par est, decedunt. Alii, falsis pollicita-tionibus illecti, necessitate improba ur-gente, contractibus saepe numero sese ligant captivitate ipsa deterioribus;
pueri victum ostiatim quaesitare com-pulsi a teneris annis criminosam agunt vitam, puellae vero in ignominiae bar-atrum praecipites quandoque ruunt;
qui denique vitam honestiori quo pos-sunt modo tueri satagunt, tristissimis vexantur curis moeroreque tabescunt.
Ex his rationibus pronum est collig-ere quot gravissima pericula illorum salus patiatur. Eo magis periculum in immensum crescit, quod illis praesto non sit Dei minister, qui caelestis vi-tae misteria pueros edoceat, bonisque instruat moribus, adultis vero praestet opportunitatem religiosis officiis satis faciendi, eosque sacris societ connubi-is. Ipsi enim probe nostris, Venerabiles Fratres, tenuem nimis esse sacerdo-tum numerum pro istarum regionum interminata magnitudine, neque etiam satis ubique obtinere itinerum com-moda. Quo fit ut in America degentes facilitate commeandi destituti vitam
nuptiae, nulla habita Ecclesiae legum ratione ineuntur, unde similis patri-bus propagatur proles atque ita pas-sim apud hoc genus hominum obliv-ione delentur christiani mores pessimi quique inolescunt.
Haec omnia Nos reputantes animo, ac miseram tot hominum vicem dolentes, quod quasi oves pastores destitutas cognoscimus per avia abrupta et infes-ta locorum, simulque cogiinfes-tantes Pasto-ris aeterni caritatem et monita, Nostri muneris esse duximus, omnem quam possumus eis opem afferre, salubria pascua parare, ac omni qua datur ra-tione, eorum bono et saluti consulere.
Quod eo libentius aggressi sumus, quod caritas hominum, quos eadem ac Nostra regio tulit, ad id proniores faciat, ac certa spes teneat, numquam defore Nobis studia vestra operamque adiutricem.
degant quam ipsi gentiles deteriorem, sine templo, sine sacrificio, absque publicis precibus, numquam verbum vitae audientes, ita ut nullam colere religionem facile videantur. Quod si inter haereticorum insidias vel homi-num sectis addictorum technas, qui is-tis in regionibus; maxime dominatum exercent, fidei, quod est supremum animae bonum, jacturam non faciunt, id ingens sane miraculum est putan-dum.Hinc acutissimus et continuus ip-sorum commigrantium clamor ut sibi in auxilium optimi mittantur sacer-dotes. Nullus profecto clamor huius Apostolicae Sedis voluntati ac votis conformior edi poterat, quam tot pa-trum familiarum expostulatio, pro se, pro natis spiritualia efflagitantium subsidia. Si enim summa conscientiae sollicitudine angi opus est quotquot salutis fratrum procurationem suscep-erunt, id certe praecipuo quodam jure Apostolica Sedes sibi vindicat quae semper miseros quosque in suam re-cepit tutelam ac indigentibus opem salutemque tulit.
Quapropter aeterni Pastoris Christi, Jesu caritatem ineffabilem intuentes, qui super ingenti turbarum multitu-dine misertus est, quia erant vexati et jacentes sicut oves non habentes pas-torem. Ipsi Nos, qui divino impercep-to consilio, ad beatissimi Aposimpercep-tolorum Principis Cathedram assumpti Illius in terris vices gerimus, super filiorum Nostrorum contritione movemur ex animo. Etsi enim Romanus Pontifex omnibus debitor sit, ac singulos fili-os sufili-os Apfili-ostolicae dilectionis officio amplectatur, singulari tamen necessi-tudine vinculo Italiae filios, ubicum-que fuerint gentium, ab Ipsa adjuvari
Quapropter curavimus ut in Sacri Consilio christiano nomini propagan-do hac super re consultatio haberetur, eique mandavimus, ut quaesitis et dil-igenter expensis remediis, quibus tot male et incommoda possint depelli, sin minus, allevari, quod maxime e re foret proponeret Nobis, utrumque spectans, ut animarum saluti prodes-set, atque migrantium molestias, qua-tenus fieri posset, leniret.
Cum vero causa, potissima invalescen-tium malorum in eo sit, quod infelici-bus illis desit sacerdotale ministerium per quod caelestis gratia impertitur et augetur, plures ex Italia presbyteros istuc mittere decrevimus, qui conter-raneos suos noto solentur alloquio;
doctrinam fidei ac vitae christianae praecepta doceant ignorata au neglec-ta, sacramentorum apud eos salutari ministerio fungantur, succrescentem sobolem ad religionem et humani-tatem informent, omnes demum ex quovis ordine, consilio ac ope iuvent, cunctisque foveant curae sacerdotalis officiis. Quo id commodius ac plenius effici posset, per litteras Nostras XVII Kalendas Decembris anno superiore datas sub annulo Piscatoris, Apostoli-cum sacerdotum Collegium Placentiae
condecet. Conspectis igitur tot commi-grantium italorum malis, in ferendo hisce remedium aliquod, animum po-suimus ut scilicet illis Christianorum sacra ne desint, ac praesentis etiam vitae calamitates leviores fiant.
Iam pridem per Nostram Congrea-tionem, cui titulus a nomine Chris-tiano propagando, sollicitudinem ac studium Episcoporum incitavimus, quorum potissimum ac super re ex-poscenda erat cura. Eademque Con-gregatio plura ad nutum Nostrum pro innate sibi maturitate consilia expen-dit atque discussit.
Quia vero providendi meliorem fir-mioremque modum necessitas urget in dies, divino aspirante Numine, ea omni adhibere decrevimus pro Italis in Americam confluentes, quae in Nostra essent potestate.
Nunc vero complura iam esse dispos-ita probataque annunciamus vobis, Venerabiles Fratres. Inter haec porro commemorare placet Missionariorum Apostolicum Institutum pro italicis coloniis in dissitis Americae plagis constitutis, quodve, hoc ipso anno, sub regula per Nos probata atque sancita, Venerabilis Frater Noster Ioannes Bap-tista Placentiae Ecclesiae Episcopus in sui sacri ministerii Sede excitavit. Ip-sum autem Apostolicum Collegium iam Nostris litteris in forma Brevis 17 Kalendas Decembris alto commenda-tum, a Christoforo Columbo, qui pri-mus Christi nomen in istis regionibus invexit, Placentinae genti devinciunt, nome accipiet.
episcopali in sede, curante Ven. Fratre Iohanne Baptista Placentinorum Epis-copo constitutuimus, quo ecclesiastici viri, quos Christi caritas urget, ex Italia conveniant, ut iis excolantur studiis, iis exerceantur muneribus eaque dis-ciplina, per quam strenue et feliciter penes dissitos Italiae cives legatione pro Christo fungantur, et idonei fiant dispensatores mysteriorum Dei.
Inter alumnos autem huius Collegii, quod quasi Seminarium haberi volu-mus ministrorum Dei ad salutem Italorum Americam incolentium, iu-venes etiam a vestris regionibus, ita-lis parentibus natos, recipi et institui volumus, modo in sortem Domini vocati sacris cupiant initiari, ut dein-de sacerdotio aucti et istuc remeantes, sub vestra pastorali potestate, omnes quarum usus fuerit, Apostolici minis-terii partes expleant.
Neque vero ambigimus, quin et reduc-es isti paterna cum caritate excipiantur a vobis, itemque facultates impetrent opportunas sacri ministerii causas in cives suos, monito parocho, exercend-as: quippe ad vos, venturi sunt quasi auxiliares copiae, ut sub auctoritate cuiusque vestrum, cuius in dioece-si versantur, sacrae militiae operam navent. Profecto in primo operis exor-dio tante haec auxilia haudquaquam erunt, quanta res ac tempus flagitant, neque eorum qui mittendi sunt opera par esse ita poterit numero et necessi-tatibus fidelium, ut singulis et remo-tioribus in locis sacerdotes constitui possint, qui curam animarum gerant.
Quamobrem optimum factu cen-semus, si in dioecesibus, quae advenis ex Italia magis abundant, communia habeantur domicilia sacerdotum, qui
In eo autem una cum sacerdotibus missionariis optamus ut etiam itali-carum familiarurn in America degen-tium filii, qui se in spem Ecclesiae suc-crescere demonstrent, quique sacrae militiae nomen dare percupiant, ad Sacerdotium preparentur, quo facil-ius et firmfacil-ius demigrantium spirituale bonum, temporis processu, quasi per Clerum indigenum custiodatur, cure-tur atque in aevum perseveret.
Minime dubitamus, Venerabiles Frat-res, quin tam pium caritatis Institutum plurimum solatii atque auxilii solici-tudini vestrae pastorali sit allaturum, propterea quod Sacerdotes, qui se suaque omnia pro fratrum salutem de-vovent, rite dispositi, atque, quantum liceat, plurimi, maiore in numero ad vestras dioeceses missi, Vobis a lau-data superius Congregatione peten-tibus, arbitratui vestro directionique subjicientur. Certa igitur spe nitimur vel propter nimiam caritatem vestram eos benigne exceptum iri, congruisque facultatibus donatos, praesidio vestro perpetuo usuros.
exinde digressi circumiacentem re-gionem peragrent, et sacris expedi-tionibus excolant. Qua ratione autem, quibusve loci opportunius ea possint constitui, id erit prudentiae vestrae decernere.
Haec omnia quae Apostolicae Nos-trae providentiae esse duximus, vobis hisce litteris significanda curavimus.
Si quis autem ex vobis compererit sive sensu et iudicio suo, sive collatis cum Fratribus consiliis, aliquid praeterea praestari a Nobis posse ad eorum util-itatem et solatium, quorum cause haec scribimus, sciat se Nobis gratum fac-turum, si de hoc ad sacrum Consilium fidei propagandae praepositum pol-licemur uberes, maxime, si accesserint, uti confidimus, ad illud sustentandum tuendumque fidelium, quorum pietati pares suppetant opes, studia et subsid-ia.
Vehementer etiam cupiemus ut hisce sacerdotibus domus aliqua in un-aquaque Dioecesi constituatur, ex qua digredientes quaquaversus, prosint quoque in magis dissitas plebes ex-currere, allaturi et istis sanctioris vitae munimenta.
Gratissimum quoque Nobis futurum declaramus, si notitiis observationi-busque, prout colligere potest sedu-litas vestra, ad levanda, quae supra lamentavimus, mala, sollicitudinem adjunctis, omnia Nobis, quae operi nostro secundum poterunt praestare exitum, fideliter referat. Id certo prose-qui atque optatum finem perducere poterimus, si, ut firma Nobis est insita animo spes, tandem aliquando Apos-tolicae Sedi liberior meliorve subrideat aetas.
Dum vero Italiae Episcopi
presbyt-Caeterum adprecati Deum benignissi-mum, qui omnes homines vult salvos fieri et ad agnitionem veritatis venire, ut hisce coeptis propitius adspiret, ac prospera det incrementa, Apostoli-cam benedictionem intimae dilection-is testem vobdilection-is, Venerabiles Fratres, et universo Clero ac fidelibus, quibus praeestis, peramanter in Domino im-pertimus.
Datum Romae apud S. Petrum die X Decembris MDCCCLXXXVIII, Pontif-catus Nostri anno undecimo.
LEO PP. XIII
eris suis ad vos transmeandi dant ve-niam, unitatis spiritui servientes, qui omnes in unum corpus colligit Eccle-sias per dictam conjiunctionem cum hac suprema veritatis Cathedra (quae unitatis spiritus principium exstat et perfectio), vos, Ve. Fra., eidem spiritui parentes antedictos sacerdotes omni-bus benevolentiae officiis cumulate, ut praeclaram ad Dei gloriam susceptum ab se opus rite consummare valeant.
Interim omnibus filiis Nostris sacer-dotibus, qui studio salutis fratrum ardentes, alacri promptoque animo, ad vos venient, in primis autem et potissimum vobis universis, Ven. Fr., et populis vestrae fidei commenda-tis, omnia multiformis gratiae Dei munera adprecamur, et horum pignus Apostolicam Benedictionem propen-sae voluntatis Nostrae in vos testem peramanter in Domino impertimus.
Datum Romae...