- Alberti Michael 1791 - Algarotto Vittorio 1784 - Aristotele 1774
- Astruc Joannes 1779, 1782, 1792
- Augustus Quirinus Rivinus 1780, 1784 - Avicenna 1774
- Baglivi Giorgio 1782
- Barthez Paul Joseph 1777, 1781 - Bartolino Gaspare 1794
- Beccari Iacopo Bartolomeo 1772 - Bell Benjamin 1795
- Bellini Lorenzo 1774, 1778
- Bergman Torbern Olof 1786, 1787 - Besanzoni 1778
- Black Joseph 1778
- Boerhaave Herman 1774 (3), 1775, 1776, 1777 (2), 1778 (3), 1780 (2), 1781 (2), 1782 (2), 1783, 1788, 1795
- Bonhomme Jean-Baptiste 1794
- Borelli Giovanni Alfonso 1774, 1778, 1782 - Borsieri Giambattista 1778, 1779, 1781, 1785 - Boschaut 1788
- Bozzi Giovanni 1791
- Buffon Georges-Louis Leclerc de, 1774, 1775, 1777, 1783 - Bulliard Pierre 1795
- Butter William 1792
- Caldani Leopoldo Marco Antonio 1778, 1783 - Camper Petrus 1791
- Celso (cornelio?) 1784, 1786, 1798, 1795 - Christian Gottlieb Selle 1790
- Cotugno Domenico 1791
- Cruikshank William Cumberland 1788
- Cullen William 1787, 1790 (3), 1791 (5), 1793 (2), 1794 (2), 1795 (3) - Darwin Charles 1790
- De La Motte Mauquest Guillaume 1783 - De la Roche François 1784
- Delamur 1782 - Descartes René 1784 - Deventer Henricus 1780
- Du Laurens André (Dulaurens, Laurentius) 1783 - Duhamel Du Monceau Henri Louis 1778
- Falconer William F. 1783 - Fernel Jean François 1774
- Fontana Felice 1780, 1784, 1785, 1787 - Fordyce George 1792
- Frank Johann Peter 1792 - Frapolli Francesco 1777 - Galeno 1774, 1778 - Garnett Thomas 1792 - Giuseppe 1781, 1784 - Gorter Johann 1778, 1779 - Haen Anton de 1779,84, 89, 90
- Haller Albrecht von 1773, 1774, 1775 (5), 1779 (2), 1783 (3), 1788, 1790 - Hamilton James 1790
- Hanneman Johann Ludwig 1794 - Harvey William 1782 - Hedwig Johannes 1795 - Hewson William 1783 - Hoffmann Friedrich 1774, 1775, 1778, 1779, 1781, 1784, 1787, 1788, 1791 - Homberg Wilhelm 1772 - Home 1787, 1792 - Hulme Nathaniel 1791 - Hunter William 1784 (2), 1788, 1790, 1791, 1793 - Huxham John 1779, 1782 - Ippocrate 1774 - James Robert 1772, 1778 - Juncker Johann 1774 - Keill James 1774 - Kerckring Theodor 1775 - La Roche François de 1779
- Lancisi Giovanni Maria 1775, 1784 - Lavoisier Antoine 1784, 1795 - Le Cat Claude Nicolas 1772
- Leroy Alphonse Louis Vincent 1784 - Lieberkühn Johann Nathanael 1781 - Lieutaud Joseph 1775, 1789
- Lind James 1780
- Linneo 1775, 1782, 1785, 1793
- Louis Bernard Guyton de Morveau 1792 - Macbride David 1779, 1780, 1791
- Macquer Pierre Joseph 1772, 1781
- Malpighi Marcello 1774, 1780, 1783, 1784 - Marherr Philipp Ambros 1789
- Monge Gaspard 1792 - Monro Alexander 1791 (2) - Morgagni Giambattista 1774 - Morgagni Giovanni Battista 1779 - Moscati 1781
- Paracelso 1792
- Percival Thomas 1791 - Petit Jean Louis 1779
- Planchon Jean-Baptiste 1791 - Plinio 1779, 1785
- Portal Antoine 1789
- Pott Johann Heinrich 1778, 1789 (2) - Pringle Sir John 1788
- Ramazzini Bernardino 1779, 1788, 1791 - Reid Thomas 1789
- Rezia Giacomo 1781
- Richter August Gottlieb 1791 - Rivière Lazare 1792
- Roederer Johann Georg 1774, 1778, 1782 (2), 1788, 1790 - Rush Benjamin 1790
- Ruysch Fredrik 1780, 1782 - Samoilowitz Daniel 1791 - Santorini Giandomenico 1780
- Sauvages de la Croix François Boissier 1774, 1777, 1778 - Scarpa Antonio 1784
- Schenck Johann Georg 1778 - Schroeder Johann 1779
- Scopoli Giovanni Antonio, 1781, 1784, 1793 - Sigault Jean René 1781
- Silvatico Matteo (Sylvius) 1773 - Smellié William 1782
- Spallanzani Lazzaro 1780, 1782 (2 - Stahl Georg Ernest 1778, 1787 - Stensen Niels 1784 - Stoll Maximilian 1790, 1791 (2), 1793 - Störck Anton von 1775, 1782 - Strack Karl 1791 (2), 1792 - Sydenham Thomas 1776, 1783 - Talete 1778
- Tissot Samuel Auguste 1778, 1782, 1784 (3), 1787, 1788, 1791 - Tode Johan Clemens 1789
- Torti Francesco 1778
- Van Swieten 1773, 1777, 1778, 1781, 1782, 1784 - Veratti Giuseppe 1783
- Vogel Samuel Gottlieb 1789 (2) - Wall John 1792
- Weikard Melchior Adam 1789 - Weitbrecht Josias 1782
- Willis Thomas 1773, 1774, 1778, 1784 - Winslow Jacob Benignus 1780
- Wintringham Clifton 1781, 1784 - Zimmermann Johann Georg 1791
Appendice
Si fornisce la trascrizione delle copie a stampa delle tesi di laurea in Fisolofia e Medicina e in Medicina e Chirurgia stampate dagli studenti tra il 1772 e il 1797, conservate presso l’Archivio di Stato di Pavia300. Per l’anno 1796 non disponiamo di tesi a stampa: in effetti l’ateneo pavese fu chiuso all’arrivo delle armate francesi nell’aprile del 1796 per poi riaprire nell’ottobre dello stesso anno e molta della documentazione di quei mesi è mancante o dispersa. Per completezza si è deciso di fornire la trascrizione anche delle tesi disponibili per l’anno 1797.
Per ogni candidato si è deciso di riportare la data della discussione, il nome e la provenienza del laureando indicati nelle tesi, qui riportati in italiano. Inoltre, sempre in italiano si è deciso di trascrivere alcune informazioni riportate in latino nell’intesazione delle theses: il tipo di laurea (in Filosofia e Medicina o in Filosofia, Medicina e Chirurgia), l’eventuale appartenenza a uno dei Collegi studenteschi pavesi (Borromeo, Ghislieri, Castiglioni, Caccia) e i titoli accademici eventualmente già in possesso del laureando.
Inoltre si è deciso di dare la trascrizione della prima delle «Trentuno lezioni sulle malattie mentali» di Vincenzo Chiarugi. Il manoscritto, risalente al 1802-1803, è conservato presso la Biblioteca Biomedica della Facoltà di Medicina e Chirurgia dell’ospedale Careggi di Firenze. La prima lezione intitolata «Quadro della natura umana» presenta due versioni composte da una minuta corretta poi a margine nello stesso foglio, entrambe trascritte integralmente. Il documento, pur discostandosi dall’arco temporale preso considerato in questo lavoro, è stato preso in esame per comprendere gli sviluppi dell’insegnamento medico in Toscana301.
300 ASPV, Università, Medicina, cart. 691-694.
301 Sulle carte di Chiarugi conservate a Careggi si veda D. Lippi, B. Biagioli, Medicina, chirurgia e sanità in
Le theses
1772 19 giugno 1772Giovanni Battista Cassoletti Domodossola
De lacte
Theses chemico-medicae
I. Lac recentissime ab uberibus sani Animalis expressum sistit liquorem albidum, pinguem blandum, dulcem, tenui, et grato vapore nares leviter afficientem, qui ex chylo maximam partem conflatur, cordis ac arteriarum vim, animaliumque humorum mixtionem experto, et glandularum ope secreto.
II. Id etsi nec acidum, nec vere alcalinum dici possit, levi tamen de caussa ad acescendum pronissimum est, acoremque contrahit citissime. Ex quo patet, in eo aciditatem aliquam delitescere, sed ita oleosis, aliisque particulis obrutam, ac implicatam, ut sola quiete, et mora in loco temperate calido, ortaque hinc fermentatione se se expediat, evolvatque.
III. Tam sponte, quam rerum quarumdam additione in partes resolvitur, quae ut facilius secedant, coganturve, facit eius in primis aciditas, cum incipit se se explicare, ac in reliqua principia dominari.
IV. Primo leves, pingues, oleosae Lactis partes ab aliarum nexu divelluntur, adunantur, et summam superficiem petunt; ibique in telae cuiusdam ex albo favescentis modum concrescunt, quae Cremor, sive flos lactis vocatur. Ex hoc cremore apta ratione concusso, ut omnis glutinosior, et crassior pars, omneque serum secernatur, Butyrum, sive oleum quoddam concretum mitissime indolis promanat. Quo diligenter ablato, Lac reliquum, quod defloratum appellant, manifestiori aciditate accedente in massam coit albam, solidiorem, viscidam, glutinosam, scissilem, acidum odorem spirantem, gustui non in iniucundam, quae omni aqueo humore, sive sero excusso, Casei nomen acquirit.
V. Lactis quodmammodo, refert speciem illud liquoris genus, quod ex vegetabilius oleosis paratur, ubi affusa subinde aqua teruntur, exprimunturque. Differt vero a lacte, quod in caseum nulla arte cogi hactenus potuerit, nec ullam animantis naturae notam praeseferat.
VI. Salem volatilitatem, ut vocant concretum ex lacte elici negat Hombergius, aliique gravissimi Auctores. At eo non caret oleum, quod lac vaccinum his in regionibus distillationis ope largitur. Neque ab eius capite mortuo abest sal alcali fixum, et materies magneti obtemperans; quae multo uberius in eodem
sub dio combusto deteguntur. Lac igitur herbivororum non dubitamus asserere, proprietatibus vegetabilium, ac animalium coniunctis donari.
VII. Butyrum ex oleo pingui mitissimo et acido vegetabili, cum aliqua terrae tenuissimae parte coalescit, uti reliqua olea pinguia, quae eo firmius consistunt, et cohaerent, quo maiori acidi copia imbuuntur. Distillationi enim commissum praeter phlegma, et oleum rubellum dat spiritum acidissimum summe volatilem, et, si quis alius, acerrimum, relinquitque in retorto vase paucissimum carbonem. Salem quoque volatilem concretum acidae indolis hactenus praetervisum ab eo elevari, experimentis iteratis consisi contendimus.
VIII. Caseus vero nec vetus, nec rancidus, sed recentissimus ex duabus naturis constat, altera vegetabili, altera animali. Illa ea omnia, quae ex vegetabili, altera animali. Illa ea omnia, quae ex vegetantibus igne eruuntur, suppeditat; haec ea, quae animantia exhibent, ac in primis copiosum salem volatilem concretum, quidquid contra docuerit Macquerus. Nutriendi igitur vi eum potissimum eminere arbitror, cum duplicem, uti farina triticea, naturam, vegetabilem nimirum, et animalem obtinere videatur.
IX. Sero quoque lactis, aquosae nempe eius parti optime purificatae inhaeret aliquid olei et salis acidi in saponis modum consociatum; unde mira eius virtus, qua diluit, temperat, abstergit, et resolvit, proficiscitur.
23 giugno 1772 Michele Gherardini Milano
Theses theorico-practicae ex variis medicinae partibus excerptae
I. Inter caetera humani corporis viscera lien non inutilis incola.
II. Sanctoriana perspiratio, quidquid de eius natura, proportione, legibus disputari possit, ad vitam, et sanitatem plurimum confert.
III. In gravissimis morbis singultus, frigidi sudores, facies Hippocratica, deliquia, syncopes, quemadmodum et in phthisi confirmata, superveniens diarrhea, lethalia esse consueverunt.
23 giugno 1772 Giuseppe Raggi Pavia
Theses theorico-practicae itemque ex Materia Medica et ex Naturali Historia Theses theorico-practicae
De vomitu
I. Vomitus ut plurimum sola ventriculi contractione fieri nequit, quin diaphragmatis, et musculorum abdominalium pressionem requirat.
II. Immediatam, seu proximam vomitus causam in ventriculi irritatione ponimus, qua fit ut peristaltico inverso motu ipse subvertatur ventriculis accedente semper requisitarum potentiarum ministerio.
III. Immediato voluntatis imperio hominem vomere non posse affirmamus. IV. Vomitus curatio pro diversitate causarum diversa sit oportet.
V. Sic qui ab inflammatione existit phlebothome praecipue, et antiplogististis curatur.
VI. Qui ab acri, viscidasque saburra ventriculum obruente existit, emetico, seu purgante tollitur medicamento.
Theses ex Materia Medica De viperarum iuribus.
VII. iura viperarum a Sale Alchalino, quo scatere, sed torquere dicuntur, suas vires nequaquam repetunt.
VIII. Potiori iure eas a gelatinosa, qua donantur substantia repetimus, iuxta Clarissimum Beccarium, aliosque.
IX. Concludimus hinc, male a nonnullis inter calefacientia remedia recenseri. Theses ex Naturali Historia
De Viperarum veneno.
X. Viperae veneno, quod in ventricula quadam ad oculi orbitam posita secernitur, et ex dentium foraminibus exstillat, male a nonnullis cum salivali humore confunditur.
XI. Venenum hoc acidum posuisse, atque exinde vires eius perperam derivasse putamus Clarissimum James.
XII. Necessarium esse ducimus ad inferendam mortem, ut venenum hoc cum sanguine misceatur.
26 giugno 1772
Giovanni Antonio Meleti Vigevano
Theses ex Physiologia
I. Medicus non agit immediate in animam, sed in corpus, etiam in illis morbis, ubi nil in corpore mutatum invenitur, sed tantum cogitationis apparet mutatio.
II. Corpus humanum ideo ad sensum immutatum perstat, quia regeneratur perpetuo; quatenus id quod crudum, et minime nostro corpori analogum assumptum fuit, a viribus ab humana machina pendentibus in Naturam nostram assiduo mutatur.
III. Eadem vivimus, ac morimur causa, quodque a fato arcere videtur, ad illud nos impellit.
IV. Etiamsi probabile sit sedem animae esse in sensorio communi; huius tamen locum in encephalo assignare difficile est.
V. Bilis in humano corpore praesens, nec acida est, nec alcalina
VI. Mors est destructio organorum vitalium tanta, ut restitui amplius nequeat. VII. Probabile videtur foetum maxima temporis parte in utero dormire.
VIII. Circulationis nomine intelligitur motus sanguinis a corde per arterias non interruptus, eiusque reditus per venas ad cor.
IX. Massa fluidorum in humano corpore ad initium aortae velocissime movetur, tardissime autem versus extremitates.
X. Decrementum celeritatis sanguinis per arterias non est in ratione directa distantiarum.
XI. Nulla hucusque Authorum sententia circa intestina coeci appendicis vermiformis usum satisfacere visa est.
XII. Saliva non est excrementum cerebri, neque vapor ventriculi; sed in tribus utrinque oris glandulis ex sanguine puro, et arterioso secernitur.
26 giugno 1772
Giovanni Pietro Tonani Lodi
Alunno del collegio Castiglioni
I. Quo tempore foemina propagandae humanae soboli apta sint, miras et satis subitas in se patitur mutationes, in primis periodicam catameniorum excretionem.
IV. Suppressa utero non gerentibus, eadem, quae plethora, inferre potest symptomata.
V. Praegnantibus non item; quia dilatando utero, et foetui enutriendo inservit.
27 giugno 1772 Grisante Cavalieri Como
Theses ex variis medicinae partibus excerptae
I. Practius Physiologiae ignarus nonnisi empirice de rebus medicis disserere valet.
II. Male pro causa motus musculorum duorum generum liquorem assignavit Le Cat.
III. Institutis experimentis constat salivam nec acidam, nec alcalinam esse, sed saponacea pollere natura.
IV. Peculiaris uteri structura inter causas, cur sanguis menstruus certo vitae tempore in foeminis potius per uterum, quam per alia loca evacuetur, enumerari meretur.
V. Causa fluoris menstrui non est plethora universalis. VI. Neque quid imperii est in hunc fluxum Lunae.
VII. Quibus in pleuritide per totum morbi decursum urinae non subsidunt, ii in maiori periculo versantur, crisimque expectare debent difficiliorem.
VIII. Tutissimum est in angina inflammatoria raninas venas non aperire, nisi larga prius sanguinis missione in brachio, vel pede instituta.
IX. Sedem hydrophobiae circa stomachum, et vicina haerere symptomata huius morbi confirmant.
X. Febrim, quae intra spatium viginti quatuor horarum finitur, neque redit postea, vocaverunt medici febrim ephemeram: haec a generali acutorum morborum definitione secluditur.
XI. Dysenteria est solito frequentior foecum liquidarum egestio molestis cum torminibus, frequenti cupiditate alvum deponendi, atque dolore sat acri, et mordace.
XII. Ius ex pulli carnibus multa aqua cocti tam per os, quam per enemata sumptum in cholerae initio convenire, rationi suffragatur experientia.
1773
21 gennaio 1773
Carlo Giovanni Moscheni Alto Monferrato
Theses Physiologicae
I. Nullum spatium intercedit inter pleuram, et pulmones, in quo aer sit.
II. Bilis, quae in cystide fellea continetur non secernitur in ea a peculiaribus ductibu hepatico-cystis; sed in illam per ductum cysticum vehitur impedita eius excretione in duodenum.
Theses medico-practicae
III. Non semper in pleuritide convenit vena sectio.
IV. Cortex peruvianus in febribus periodicis interdum plus detrimenti affert, quam auxilii si adsint obstructiones in abdominis visceribus.
7 aprile 1773 Girolamo Manzi Milano
Theses medicae
I. Organum secretionis urinae in renibus est statuendum, nec per alias vias, quam per ureteres urina in vesicam urinariam ducitur.
II. Cortex peruvianus in febribus intermittentibus non nisi caute exhibeatur, qui ut optima quaeque remedia, imprudenti usu nocere potest.
III. Nullus est elasticus in inspiratione sanguini vasorum pulmonalium admiscetur.
IV. Febris, qua secunda, aut tertia die a partu puerpera laborat, lactae nomine male insignitur, cum, quin lac sit causa, ab aliis causis aliquando excitetur.
7 aprile 1773
Giovanni Battista Valcamonica Milano
Ex Physica
I. Numeri vibrationum chordae sonorae, dato tempore, sunt in ratione composita ex reciproca longitudinis, ex reciproca diametrorum, ex subduplicata potentiarum tendentium.
II. Concentus magis sunt perfecti, quo saepius simul remittentes oscillationes iunguntur, vel cum earum numeri, quolibet tempore, minus differunt inter se. Ex Physiologia
I. Fibra muscularis vi pollet irritabili, quae ab elasticitate, ac motu animali est distinguenda.
II. Causam perennis, et constantis in corde motus male deduxit Hippocrates ab igne innato: male Sylvius ab effervescentia sanguinis alcalescentis cum chylo acido: male Willisius ab actione cerebelli; sed potius ea petenda videtur a vi cordis irritabili, nec non ab influxu sanguinis venosi.
Ex Medicina theorico-practica
I. Nullum datur signum, quod per se solum valeat ad febris existentiam indicandam.
II. Non est admittenda veterum sententia, qua adstruitur, tristitiam esse proprium Melancholiae symptoma.
13 maggio 1773
Melchiorre Bianchetti Milano
Theses theorico-practicae de dysenteria
I. Faecum liquidarum solito frequentior deiecto molestis torminibus, frequenti tenesmo alvum deponendi302, dolore sat acri, mordace stipata, Dysenteria appellatur: cruenta sanguinis egestio per alvum non est huius morbi signum pathognomonicum.
II. Caussa proxima consistit in maiori humorum acrimonia, qua irritante intestina vellicantur, simulque ad deiectiones non sine validis doloribus
sollicitantur.
III. Quod ad caussam remotam pertinet, dividitur haec in proegumenam, et procatharticam: ad hanc reducuntur errores in sex rebus non naturalibus, ad illam vero idiosyncrasia hystericis, et hypocondriacis frequens, aut cacochymia biliosa, atrabiliaria, mucosa, scorbutica, arthritica, venerea, temperamentum laxum, vitae regimen.
IV. Symptomata alia dysenteriam antecedunt, veluti depravata ingestorum coctio: alia concomitantur, ut tormina, quae iam epigastricam, iam hypogastricam regionem lacessunt: alia consequuntur, veluti virium defectus, faciei pallor, totius corporis extenuatio, febris etc.
V. Prognosis incerta est: epidemica, atrabiliaria, gangraenosa, magnis symptomatibus hominem invadens, in infante, sene, et gravidis mali omnis esse solet, praesertim succedente vomitu, singultu, delirio, respiratione difficili, angina ec. sed etiam certam mortem portendunt subita cessatio doloris, frigus extremorum, pulsus celer, et debilis, atque exrementa nigra, ac foetida.
VI. Nihilominus tamen ab insania dysenteria bonum, nec non si lienosis superveniat: bonum quoque si ex arthritide anomala, sive interna, si cum virium constantia fiat Musgrave303: bonum denique si faeces solidiores liquidis intermixtae deiiciantur, et aer ructu, vel flatu expellatur.
VII. Curatio eo dirigenda, ut morbi caussa tollatur, mitigenturque symptomata, utrumque multiplici modo obtinetur: blanda evacuantia, clysteres, demulcentia, victus tenuissimus, anodyna vix non semper in hoc morbo indicantur.
VIII. Venae sectio in morbi principio viribus aegri adhuc integris, febre in primis accedente, si temperamentum, et aetas ferant, etiam repetita potest institui. IX. Turgescente bile, primis viis evidenter fordibus scatentibus, absenti
inflammatione, depletisque, si opus fuerit, vasis, tuto exhibentur emeticum lene ex radice Ipecacuanhae.
X. Proinde nullum datur universale anti-dysentericum, nisi illud, quod cognitae caussae opponitur.
13 maggio 1773
Giovanni Battista Lavelli de Capitani Milano
Ex Physiologia
I. Nulla major vis cerebello, quam cerebro ad vitam sustinendam assignari potest. Utrumque enim tum vitae, tum animae muniis servire videtur.
Ex Pathologia
II. Caussa vomitum efficiens non in sola intestinorum, ventriculi, oesophagi peristaltici motus inversione, sed etiam in valida ipsius septi transversi, et musculorum abdominalium contractione sita esse statuitur.
Ex Praxi
III. Quae vera a nonnullis praedicantur adstringentia adversus haemoptysim, si non noxia, certe utilia admodum nulla.
IV. Sudor anglicus male ad pestis genus ab aliquibus refertur.
17 giugno 1773
Giovanni Pietro Casanova Milano
Ex Medicinae institutionibus
I. Medicinae, et Chirurgiae idem obiectum, ac eadem theoretica fundamenta. II. Altera morbos interiores, altera exteriores rimatur, et curat. At morbi iidem
omnino sunt genere sive interiores, sive exteriores partes infestent. Omne igitur inter utramque discrimen non a re, sed ab exercitio, et usu est.
III. Quemadmodum vero Chirurgia est artis medendi pars quaedam, sic ea se habet ad medendi artem, ut pars ad totum.
IV. Non igitur supra Medicinam se audeat efferre. Imo Medicis, qui primi eam humili e loco sustulerunt, et incrementi, et scientiae omnem laudem debet acceptam.
Ex Historia Naturali
I. Vera, ac perfecta non datur in plantis humorum circulatio, quemadmodum datur in animalibus.
II. Ea tamen non sufficit ad rite distinguendum animalia plantis.
III. Neq facultas loco-motiva est signum characteristicum distinctivum animalium a plantis.
17 giugno 1773
Bartolomeo Fumagalli Milano
Ex Physiologia
I. Urina in renibus secreta non per alias vias, quam per ureteres ducitur in vesicam urinariam.
II. Bilis est duplex, hepatica, et cystica; haec, ut pote priori magis activa, aptior est ad perficiendam chylificationem.
Ex Semeiotica
III. Periculi magnitudo in quocumque morbo ex virium hujus excessu supra vires vitae desumi debet.
Ex Praxi
IV. Verae pleuritidis sedem in pulmonibus statuendam esse, practicorum observationes in cadaveribus, et alia rationum momenta sat, superque evincunt.
30 giugno 1773 Francesco Storioni Milano
I. Febres acutae deteriores sunt autumno, quam tempore veris. II. Extremis morbis extrema exquisite remedia optima sunt.304
III. Ex sola sanguinis observatione de morborum natura, ac statu nequit judicium inferri.
IV. Non in musculis intercostalibus, non in pleura, neque in sola extima pulmonum parte pleuritidis verae sedes est collocanda.
7 dicembre 1773 Orazio Caccini Novara
Alunno del collegio Caccia Theses ex Medicina selectae
I. Satis analogiae inter ossia, plantasque datur, ut statui inde possit eorum incrementum ab evolutis, appositisque internis periostei laminis, ut harum a
corticalibus, non alio modo repetendum, quiquid contra evincere Halleri animadversiones videantur.
II. Omnino certum est, magnum sympathicum oriri a sexto medullae oblongatae pari, nervorum autem sympathiam, non per quamcumque illorum communicationem, sed per primariam cum cerebro intelligi.
III. Derivationis, et revulsionis theoriae, quamvis nimis late sumptae a quibusdam fuerint, aliqua tamen parte verae sunt.
IV. Iniuria negatum est a recentiorum nonnullis veros in corde polypos dari. Hi facilius in dexteris cavis, quam in sinistris generantur; habent pro signo vitiatum pulsum, palpitationem cordis, syncopen, alteratam respirationem.
1774 20 maggio 1774
Girolamo Gabelli Cremona
Alunno del collegio Borromeo
I. Concursus duorum sexuum in aliquibus animalibus non semper necessarius est ad propagationem obtinendam.
II. Irritabilitas Halleriana non ita convenit animalibus, ut excludat plantas. III. Non cuilibet phtisi pulmonari lac remedio est.
IV. Nec balsama, quae passim plenis buccis celebrantur, adeo innocua sunt, ut non saepissimme ingens afferant detrimentum.
20 maggio 1774 Giovanni Mocchetti Cremona
Ex Historia Naturali
I. Nondum nobis constat, quaenam sit nota essentialiter distinguens plantas ab animalibus.
II. Ad foecundationem habendam in quibusdam animalibus non duo sufficiunt individua, sed tria requiruntur.
III. Nonnulla animalia, sequuta morte, reviviscere posse certissimis suademur recentiorum inventis.
Ex Physiologia
I. Caussa proxima vitae est cordis irritabilitas.
II. Organicis Buffoni moleculis, spermaticis Leeuwenhoeckii vermiculis reiectis, absconditum generationis mysterium per ova in foeminarum ovariis
III. Vena portarum per hepar distributa arteriarum leges ferme observat. Ex Praxi
I. In quacumque haemophtiseos specie balsamica tum nativa, tum factitia haud